„Mnogi misle da je Šabac šala, al’ je Šabac Beogradu glava...“ – zabeležio je, krajem 19. veka, jedan putopisac sa zapada, nakon boravka u ovom gradu prepunom slikara, glumaca, muzičara, pisaca...
A duhovna revolucija, po pravilu, prethodi industrijskoj. Otuda su u ovom, nekada lučkom gradu, počele da niču ciglane, pivare, banke, hoteli, carinarnica... Tako je Šabac dobio i „nadimak“: mali Pariz.

Bačka Topola se nalazi na raskrsnici puteva između istočne i zapadne Evrope. Izgrađena je na obali male reke - Krivaja, na obroncima Telečke zaravni. Opština Bačka Topola ima 38.000 stanovnika u ukupno 23 naselja, koja zauzimaju 596 km2.
U njoj se ukraštaju putni pravci sever-jug i istok-zapad. Od Subotice je udaljena 32 km, od Sente i Bečeja oko 40 km, od Sombora 45 km i od Novog Sada 69 km.

Na ovom području su boravili Iliri, a o rimskoj vladavini govore nam arheološke iskopine u vidu utvrđenja, crkava i gradova. Od srpske srednjevekovne države ostali su utvrđeni gradovi, kao npr. Koznik i manastiri Lepenac i Milentija. Za rudna bogatstva Kopaonika znalo se od davnina, ali je poznato da je raški kralj Stefan Uroš I doveo na ove prostore nemačke rudare, tzv. Sase, koji su u svojim naseljima držali topionice i kovnice novca.

Iako još bez imena, budući Lazarevac je od 1885. sedište sreskog suda. I tako su se, na Lazarevu subotu, 24. aprila 1887, okupili „brđani Zbegovca“ i Skupštini Kraljevine Srbije sa svoga zbora uputili molbu da im se dodeli ime ali i status opštine. Dve godine kasnije, Narodna skupština zbegovački zahtev prosleđuje Ministarskom savetu. Povoljna je okolnost što se te, 1889. godine, obeležava pola milenijuma od Kosovske bitke. I tako, u čast kneza Lazara Hrebeljanovića, naselje na Zbegovcu dobije njegovo ime i postane – Lazarevac.

Paraćin je raskrsnica Evrope. Leži na 156. kilometru međunarodnog auto-puta E-75 ka Nišu i Bliskom istoku, na početku međunarodnog puta E-761 za Zaječar i Bugarsku, na priključku za saobračajnicu E-760 ka Kruševcu, za Crnu Goru i Hrvatsku. Udaljenost Paraćina od Niša je 80 km a od Jadranskog mora 500 km. Paraćin se nalazi u u centru Srbije, na raskršću nekoliko važnih puteva, prema severu je pravac za Beograd i dalje za Mađarsku, prema istoku je put za Zajačar i dalje prema Bliskom istoku, na jugu je put prema Nišu i dalje prema Grčkoj, a na zapadu je prema Kraljevu i dalje prema Bosni i Crnoj Gori.

Užice je od strane Turaka osvojeno 1463. godine i tada postaje deo Beogradskog Pašaluka. Grad se još kao seosko naselje pominje i 1476. godine u turskim zemljišnim knjigama. U XVI veku doživljava razvoj i u to vreme već ima odlike razvijenog grada za to doba sa oko 5.000 kuća i 15.000 stanovnika. Užice je od Turaka oslobođano dva puta. Prvu put u Prvom srpskom ustanku 1805. godine, a drugi put 1807. godine. Nakon velikog požara, 1862. godine, u kojem je izgoreo ceo turski deo varoši, stanovništvo turskog porekla, potpuno napušta grad.