Content curation, novi trend u digitalnom novinarstvu

Profesor novih medija na Njujorškom univerzitetu, Clay Shirky svoje predavanje na konferenciji Web 2.0 Expo 2008. godine zasniva na premisi koja kaže da je globalni problem savremenog informacionog društva gotovo beskonačna količina digitalnog sadržaja.

Ova preopterećenost informacijama (information overload), koju je još Alvin Toffler (Toffler, 1970) definisao, postaje otežavajuća okolnost dnevnog funkcionisanja i informisanja digitalnog građanina. Ukazujući na činjenicu da ovaj problem zapravo nije novijeg datuma, već da se pojavio sa Gutembergovom presom i masovnim štampanjem pisanog sadržaja, Shirky veoma odlučno nudi i njegovo rešenje: nije problem u količini informacija, već u otkazivanju sistema njihovog filtiranja.

Količina sadržaja koja se svakodnevno stvara i biva dostupna u digitalnom informativnom sistemu svojim obimom preplavljuje i opterećuje publiku mas medija. Istovremeno boreći se za pažnju čitaoca, količina lošeg sadržaja nesrazmerno veća u odnosu na onaj dobar, otežava čitaočev izbor kvalitetnog izvora informisanja. U svetu analognih medija, pravila su drugačije funkcionisala i ulogu selektora, onoga ko bira i filtrira, su obavljali stručni urednici. Sa popularizacijom i prednostima veba 2.0, mediji, naročito oni informativni, su pretpeli ozbiljan udarac i izgubili poziciju jedinog izvora vesti. Sa pojavom jedne nove prakse, koja biva sve učestalije zastupljena, čini se da se situacija ponovo menja.

Content curation, od latinskog curare brinuti se, i savremenog značenja reči curator, odnosno kustos, koji je ujedno i selektor i čuvar vrednosti, podrazumeva ručno, uredničko filtriranje i priređivanje sadržaja koji se bira po kvalitetu i relevatnosti. Biranjem najboljih priča iz razlicitih kredibilnih i proverenih izvora, pravi se presek najrelevatnijih i najaktuelnijih dešavanja. Ovakva kuratorska praksa priređivanja sadržaja podrazumeva i linkovanje ka originalnom izvoru vesti i upućivanje čitalaca sa sajta jedne medijske kuće na sajt konkurentskog medija. Ovakva praksa predstavlja novinu u odnosu na pređašnju, koja je za cilj imala da čitaoce što duže zadrži na jednom veb sajtu. Zanimljivo je da istraživanja pokazuju da je ovakvo priređivanje sadržaja, kao uređivačka praksa, u skladu sa novim očekivanjima čitalačke publike. Istraživanje interneta iz januara 2010. godine, koje je sproveo američki Pew Research Center, pokazuje da je među čitaocima najpopularnija odlika onlajn vesti mogućnost odlaska na hipeaktivni link sa informacijom koja se navodi u tekstu. Publika informativnih medija ovu mogućnost doživljava kao bogatije čitalačko iskustvo, dok sama medijska kuća, nudeći kvalitetan, relevantan i aktuelan presek odabranih vesti od kredibilnih izvora, vrstan prvi izbor informisanja kod čitalaca.

Odličan i svež primer prethodno navedenog jeste sajt agencije Reuters, Counterparties koga sačinjava isključivo ovako priređen sadržaj, pažljivo odabrane i linkovane vesti i komentari iz sveta finansija koje potiču iz različitih izvora, čineći sajt tehnički gledano linkblogom.

U Postgutembergovoj ekonomiji, kako Shirky kaže, više se ne filtrira kvalitetno od nekvalitetnog. Biti autor, novinar ili urednik u digitalnoj medijskoj sferi danas može biti svako. Kvalitetan sadržaj, koji je oduvek bio osnova profesionalnog novinarstva, danas zato što je redak, ima jos veću vrednost. Stoga content curation, kao nova uređivačka praksa, ima potencijal da postane značajna prednost digitalnog novinarstva.

Jelena Mickić

O autorima tekstova

MC Newsletter
13. januar 2012.